Karmaşık

  Sabah bir sıkıntıyla uyanıyorum ve daha ilk tenefüs telefon geliyor.Ağlayan bir kadın eşinin vefat ettiğini E.'yi kimseye vermememi,mümkünse oyalamamı rica ediyor.Okul çıkışına kadar E.'nin başında nöbet tutuyorum akşama kadar.Densizin biri gelipte işte babası ölen çocuk bu demesin diye.Okul çıkışı bize getiriyorum.Çünkü annesi daha hastaneden gelmedi -beklemeliyim.E. buruk,durgun.Sürekli geldiği ev ama şimdi niçin?zamansız.Sorguluyor biliyorum.18:00 da telefon geliyor.Okul müdürüm.Hocam geldiler çocuğu istiyorlar,diyor.
  Kurbanlık koyun gibi Borayı bir arkadaşa bırakıp düşüyoruz yola.E.heyecanlı.Öğretmenine yeni evlerini gösterecek.Kalabalık gözüküyor.Ve yaklaştıkca da cenaze arabası.
  -Aaaaa kim ölmüş acaba diyor E.şaşkınca!Ben işte o an başlıyorum artık tutamıyorum.Kalabalığı yarıp annesine ulaşmak için eve giriyorum.Anne kim öldü diyor?öğreniyor.Annesi düşündüğümden daha sakin,inançlı ,metanetli.Çünkü iki çocuk var ümidinde:Biri dokuz biri dördünde.Oğlum diyor babanı kaybettik,ama senden bir ricam var.Baban için dua et olur mu?Allah çocukların duasını kabul edermiş.Allahım babamı cennetine kabul et de!
  E. başlıyor ağlamaya,Hıçkırarak,omuzlarını çeke çeke...Babasını görmek istiyor,bırakmıyorum.Bir odaya kapanıp beraberce ağlıyoruz.Çünkü rahat bırakmıyor kimse çocuğu ,her kafadan bir ses.Annesi yine rica minnet ağıt yakanları susturmaya,çocukları için güçlü olmaya çalışıyor.Çünkü o ANNE!
  Bırakıp çıkıyorum çünkü aklım Borada.Ağlayarak bir sigara içiyorum yolda.Olmuyor unutamıyorum,çaresizlik yaşıyorum.Ben bu yaşımda korkarken ailemle ilgili kayıpları düşünmekten,E. bütün ömrünü yarım bir tarafıyla yaşayacak.
  Bugün okuldayım ama isteksiz. Ders ortasında kapı açılıyor ve E. koşarak sarılıyor.Yine ağlaşıyoruz.Cenaze için oyalama turuna çıkmışlar.Yakasında yine babasının resmi.Ben şimdi ne yapacağım öğretmenim?diyor.Usulca anlatıyorum.O anlıyor.Çünkü o gerçekten olgun bir çocuk.Ama işte ÇOCUK o.
  Aliminyum fabrikasında çalışmış babası zamanında.Ciğerlerini tüketen o olmuş.Beş yıldır hasta.E.nin tabiri:Hastalıktan bıktım ben öğretmenim,doktor falan olmam.İşte sebeplerle beraber insanı ölüme sürükleyen neden.Şimdi bir taraftan aklım annede,bir taraftan çocuklar.Yaşanılan yer öyle iğrençki cenazede şu az ağladı,şu çok ağladı dedikodusu bile yapılıyor.
  Anlatılamayacak kadar yoğun duygularım.Ben ki ilk kez bir cenaze evine gitmiş insanım.Yansam ne fayda bilirim.Ölene rahmet,kalanlara sağlıklı uzun ömürler dilerim.Sağlıkmış sade gerisi yalan...