Sitem

  Malum evimiz dediğimiz yerdeyiz artık.Soğuk bir cümle oldu biliyorum ama kabullenmesi zor.Boralı olunca daha da zor.Büyüdü artık,ne istdediğini biliyor,ne yapacağına kendisi karar veriyor.En kötüsü yoktan yada biraz sonradan anlamıyor.Bu aralar en çok:

  -O Ankara'da kaldı burada yok oğlum!cümlesini sarf eder olduk.
 
  Bugün 'kırmızı parka gidiyom'diye tutturdu.Babası dışarı götürdü ve burada park olmadığını,parkın Ankara'da kaldığını anlattı.

  Ne var bunda diyeceksiniz.Haline şükret diyeceksiniz.Hayırlısı buymuş diyeceksiniz.Dua edin bir aradasınız,ya ayrı olsaydınız diyeceksiniz.Sağlık olsun diyeceksiniz.Hepsini diyeceksiniz bilmiyorum.Ama şu an anlamak istemiyorum.

  En kötüsü Bora gelir gelmez hasta oldu.Memleket kıştan kalma günler yaşıyor çünkü.Akıl almıyor bazen,kim akıl eder böyle dağlarda yaşamayı.Buralara gelip yerleşmeyi.Birde bu durumu onaylayıp yerleşim yeri yapmayı.Sözüm ona 15-20 daire, hane başı bakkal,bir banka,bir postane!Ama ilçe!Hastane yok,yol yok,su yok,park bahçe yok....Ama ilçe!

  Evet doğuda daha kötü yerlerde çalıştık.Evet yine şükür.Ama artık yetmedi mi?Bizim istediğimiz yerde yaşama,çocuğumuzu istediğimiz yerde büyütmeye hakkımız yok mu?Fazla değil sadece acil ihtiyaçlarımızı rahatça giderebileceğimiz ,herşeye yola gitmek zorunda olmadığımız bir yer.O kadar.Yoksa biliyorum yurdum insanı her yerde aynı ve mesleğimiz heryerde aynı itibarsızlıkta.

  Gittikçe sosyal sorumluluk duygusundan uzaklaşıyorum.Kendime yetmiyorum çünkü.Ülkede gündem karman çorman.Şehit haberleri,4+4+4 sistemi,mülteciler,terör...Sadece izliyoruz o kadar.Kimse hiçbirşey yapmıyor yada yapamıyor.En küçük birimden en büyüğüne kadar bir mutsuzluk hakim.Sokağa çıkıyorsun,adam kazandığı fındık parasını içki ve kumarda yemeye çalışırken ,karısı ve çocukları akşama kadar tarlada,fındıkta,bahçede.Kimin umrunda dünya.Kim ne üretiyor?kim ürettiğinin karşılığını alıyor?

  Bugün bir söz okudum ve çok hoşuma gitti.

  DÜNYA ÇOK ACI ÇEKİYOR,
  AMA KÖTÜ İNSANLARIN ŞİDDETİNDEN DEĞİL,
  İYİ İNSANLARIN SESSİZLİĞİNDEN.

 Daha ne kadar iyi insan olmaya devam edeceğiz?