Boraca Nağmeler

-Anne mu ne?
-Napıyoyuz bununla?
-İçinde ne var?
-Aaaa munu kim yapmiş?
-Boya ne yapti?
-Ben ne yapıyoyum?
-Biz ne yaptik?
-Onun adı neymiş?
-Buyda ne yazıyo?
-Adam ne yapmış?
-Nereye gitmiş?
-Nereye gidiyoz?    gibi soru soru sorularr....
-Bakıcam boyada bakicak.
-Ayaba ounucaz.
-Emekle!
-Okuya didiyom,baka(park) didiyom.
-Acidi!
-Öpme,yeme,ısıyma...
-Teyefonu kapat anne koy buyaya,konuşma!
-Çigifi aç!(Çok zor durumdaysa açamisin?)
-Ben ne oldum?
-baba hoyyama!
-menim,menim menim.
-Aydede aydede sinin evin neyede....
-Biygün biygün biy cocuh....
-Şimdi okuyyu olduk,sinifları ....
-poytakalı sodum....
    Şarkılar,uydurma besteler uzar gider.Hiç boş anı yok.Bu ay hiç susmadı.Ya konuştu , ya şarkı söyledi.10 a yakın şarkıyı ezbere biliyor ve tam melodi söylüyor çocuk.Hiç birşey bulamazsa ya uyduruyor yada karnımdayken dinlemeye başladığı klasik müzikleri mırıldanıyor.Onun gerisi ya hep soru,yada karşı gelmece.Bazen yemediğini ne yiyor,ne yediriyor.Depresyon değil belki tam ama kendi varlığını hissettiriyor iyice.
   23.ay yazım yok malesef.Fırsat olmadı bir türlü.Yazacağım odur ki bu ayın dönüm noktası kapıları açması,hareketlerde inanılmaz cesaretlenmesi ve malesef uykudaki düzensizlik oldu.Bizimle uyumak istiyor.Sabaha doğru olan bu istek tam geceye dönünce malum olan boyun ağrılarım 10 katına çıktı.Hergün yorgun uyanıyorum.Bazen 11i buluyor uyuması üstelik.Kapıları da açıyor daha.Gizlimiz saklımız kalmadı valla.
  Unutmadan konaklarla başımız dertte.Bir türlü bitmiyor.Yağlıyıp tarıyorum yıkılyorum.Bitiyor.Bir ay sonra yeniden.Borada rahatsız artık.Sürekli kafasını kaşıyıp,kafamda konak vay!diye koparmaya çalışıyor.Kafası hepyara olmuş,kanatmış.Doktorumuz 7 yaşına kadar bile sürebilir dedi.Bakalım...
  Hafta sonu doğum günü var.1. yaş heyecanı kadar değil ama bir heyecan kapladı beni.Bu hafta boyunca gebelik anılarımı,doğumu,büyüme anılarını anlatır dururum heyecanla.Allah yanımda dinleyenlere sabır versin.