Hata

  Eline almış legoyu tüküre tüküre güya silah sesi çıkarıyor. Hayretle o ne annecim diye soruyorum. Adını bilmiyor tabi o anda *hata * diye uyduruyor. Hata ne işe yayar peki diyorum. Insanların evini yıkar diyor. aaa yazık değilmi insanlar üzülür diyorum. İnşaatçılar gelir yeni ev yaparlar , ama para kazanırlarsa diyor! O andan beridir düşünüyorum işte. Silahı hiç görmeyen TV'de bile bilmeyen çocuk öğreniyor önüne geçemeden. *Hata* olduğunu bile bile legodan silah yapıyor ,sesini bile biliyor. Üstelik kreşte arkadaşıyla askercilik oynuyor. 3 yaşındaki çocuk = askercilik!
  Yadırgasamda ilk başta öyle alıştığımız her teneffüste bütün çocukların saklanıpta birbirlerini vurmaya çalıştıkları geliyor aklıma. Ağızlarda sesi ellerde bir silah hareketi vur - kaç , öl - öldür. Ne kadarı normal ne kadarı sıradan ?  Denetimli ve sıradan aile muhabbetiyle karşılaştırma yapmayacağım. Zaman günde yalnızca 4 saat görebildiğim oğlumun herşeyinden haberdar olmaya çalışıp önlem alma zamanı. Asıl şimdi başlıyor. #direnakranöğrenmesi