borakus 33 aylık

  yine aklımda biriktirmeye çalışıp malesefki neydi o yazacaklarım diye düşündüklerim var.unutkanım işte ne yapayım.arkadaşlarım olsa b12 eksikliğinden olmasın ilacı içiyomusun diye dalga geçerlerdi.bora büyüdü işte hemde okula gidecek kadar büyüdü maşallah.

  *unutmadan yazayım dün yine ıpad elinde ve tabiki talking tom benzeri konuşan hayvanlardan biri açık benimki beste yapıyor.aynen şöyle:
    'gözlerini kapa bebeğim,
    seni alır dağlara giderim.' arabesk takılıyor sanırım ama hala gülümsetiyor beni uşağım :)

  *yeni evimizle beraber odası oldu yavrunun.çok mutlu bunun için.kim gelse heyecanla gelin size odamı göstereyim diye koşturuyor.biz tabi tedirgin olduk başta yatarmı yatmazmı diye.çok şükür yavrum yine bize ispatladı kendini.arada bir anneeee diye bağrıyo o ayrı.suyunu başucuna koyuyorum biliyor.yinede annenn suuu diye bağrıyor , beni görüyor suyunu içip geri yatıyor.

  *yeni ev ama sanki oradaki arkadaşlarımızın ve yegane arkadaşı fatmanın buraya geleceğini düşünüyor heralde bazen.sonra çok uzak gelemezler demi anne diyip kabullenme yolunu seçiyor.her fatma dendiğinde içimde bir sızı oluyor işte.o yavrum orda arkadaşsız kaldı borasından ayrıldı diye....

  *uyumak ve yemek yemek öncesi hep bir inatlaşma hakim.uyumucammm , acıkmadımmmla başlayan bir karşı çıkma mevzuu.herşeye karşı geliyor neredeyse.sonuçmu tabiki uykuya ve yemeğe ikna oluyor.Allahtan hemen kanıveriyor.yeterki dilinden anla.

  *burada çok cesaretlendi.hayatta yapmaz dediğin şeyleri deniyor.hep emrahla göz göze bakıp sanki yeni yeni normal çocuk oldu diyoruz.çünkü bora temkinlidi,dikkatlidir,düşüncelidir...geçen denize gittik mesela tutturdu ben denize clopp diye atlıyıcam.atladı ve yüzdüde.biz bakalaldık.aştı kendini benim oğlan aştı.
   parkta kayarken yok çıt dedi yok o çekilsin çarparım gibi korkuları vardı.şimdi burda arkadaşlarıyla bir kayıyorlar alt alta üst üste.gık demiyor.diyorum ya ahaki bora çocukluğunu yaşamaya başladı.onun içinde çok mutlu.yapabildikleri ona güven veriyor.
  eskiden parka giderdik bizi yanında isterdi.şimdi anne baba siz oturun ben oynayayım diyor.vayy bora vay.

   *ancak oyun arkadaşları şu sıralar kendinden büyük ve ablalardan ibaret.burda da buna alıştı.ablalar hep dediğini yapıyor heralde ondan.yaşıtlarıyla pek uyumlu değil bu aralar.

  *elindekini hep kaptırıp ağlayan bora ile çalışmalarımız sonuç verdi.şimdi ne kaptırıyor ne ağlıyor.birde paylaşmaktan hoşlanmıyor bu aralar.buda sanırım hep ona ait olan şeyleri alıp götürecekler diye düşünmesinden.okulda onada alışır.

  *çizgi film izlemek ve ıpadle oynamak çok keyifli bu aralar bora için.sınırlandırıyoruz tabi ama alıştı.eee biz ev eşya bilmem ne derdine düştük dursun diye ha bire tv açtık ıpad verdik eline olacağı buydu.ilk birkaç gün oyuncakları özlediğinden oynadı vakit geçridi şimdi bitti.bizde bu yüzden sokaklarda hem yeni şehrimizi tanıyoruz hemde borayı yoruyoruz ne yapalım.

  *utangaçlık ve duygu alımında dorukta bu aralar.üzülsem yada malum ağlasam bir haller oluyor hemen dudağını büküveriyor.artık hiçbişey saklayamıyoruz ondan.yanında kıyafetlerimi giyecek olsam utanıyor bir bakışlar kaplıyor yüzünü bayılıyorum.bayılmak bir tarafa artık daha dikkatli davranıyoruz bu konularda.

  *alışverişlerde borayı sürüklüyoruz artık bunun fiyatını sor bilmem ne diye.utanıyor tabi önce ama sonra alışıyor.alış veriş yaptığımız insanlar kesin sinir oluyordur ama nolur yani bir çocuğun sosyalleşmesine katkıda bulunsalar.
 
  *kumbarada para biriktirme işine başladık.geçen akülü arabalara heveslendi.bende tamam kumbaranda para biriktir al dedim anlattım.o günden beri sömürüyor bana para verin diye.yada birşey istediğinde aramız yok diyoruz gidip kumbarayı getiriyor benim var diye.işler sarpa sardı napacağız bilmiyorum.

  *o kibar konuşan çocuk uçtu gitti.geliyorum seviyorum alıyorum diyen bora geliyom seviyom alıyom demeye başladı.hayırdır inşallah.

  *hala hiçbir işin kendi yapamıyor.çorabını çıkar bari dimi.ı ıhh.çıkaramıyommmm diye ağlıyor hemen.mücadele ruhu yok hiç.anne ve babasına benzememiş.yeni hedefimizde bu var.yapabilirsin oğlum,bir daha denemelisin,bulabilirsin oğlum vs. vs.

  *ve tabiki hala ağır ayak.belki 50 kere hadi oğlum diye sesleniyoruzdur.daha hala tanımadı dünyayı.inceleye inceleye 5 dakikada bir adım atıyordur heralde.ahhhh ah.ben bide sabah borayı hazırlayıp okula bırakıp okula gideceğim.görün bakalım ne günler bekliyor bizi.

okul için çekilen ilk vesikalık.gülmekten öldürdü bizi çektirene kadar..

  *ve tabiki okul.boranın sosyalleşme sürecüne en büyük katkı olacak inşallah.doktorumuzun görüşü de o ki 3 yaşındaki bir çocuğu evde tutmak ona verilen en büyük cezadır.ee boranın durumu zaten belli.hiç aramadan yol üstü bir kreşe uğradık.beğendik konuştuk.evi yerleştirdikten sonra alışması için götürdük borayı.ikinci gün benimde kata çıkmam gerekti çünkü ağlıyor.müdür büyüklerle oynar diye büyük gruba koymuş onlar yemek yerken yalnız kalmış ve başlamış ağlamaya.neyse ertesi gün haftasonu tatili başladı.pazartesi oldu gitmemde gitmem.ikna edemedik.o ara gezinirken hayatta göndermeyiz diye düşündüğümüz başka bir kreşe baktık.görüştük konuştuk ve nasıl gelişti anlamadık kaydını yaptırdık boranın.bora çok hevesli öğretmenini çok sevdi.yarın nasipse kesin başlıyor.kesin dediğim bu aralarda sadece oynaması için götürüyorduk.alışverişini yaptık.tek kalan kiloduna kadar herşeyine adını yazmamız.onuda btirdikmi tamamdır.

   (kreşe görüşmeye gittiğimizde kontenjanın dolu olduğunu ama biraz düşünmesi gerektiğini söyledi müdür bayan.o arada bizi uğurlarken benim oğlan ortadaki kırmızı püsküllü halıya eğildi ve anne ben bi namaz kılayım dedi.secdeye eğildi Allahu Ekber dedi kalktı.şok oldum.hiç yapmadığı şey ve o ara nasıl geldi aklına.çok gülmüştüm.ve hala gülüyorum.)

   evet yarın okullu oluyor bora.bir heyecanlıyızki.tabi aklımızda sorularla.inşallah doğru karar vermişizdir ve inşallah bora hemen uyum sağlar.kreş günlükleri başlıyooorrrrr!!!!!!