Haftasonu tatilinin ardından endişeli uyandık tabi. Biraz zor kalktı anne az daha uyuyucam dedi. Kıyamadım ama bugün benimde okulda olmam gerektiğinden uyandırmak zorunda kaldım. Üstelik yeniden başlayan vertigomla başetmeye çalışırken. Hiç gitmeyeceğim etmeyeceğim demedi. Hazırlandı , oyuncak şenliği için akşamdan seçtiği arabasını aldı anne sen beni bırakıcakmısın dedi. Yine açıklama yaptım ve usulca bindi arabaya. Kapıda yine güleryüzlü öğretmenimiz bizi karşıladı. Öğretmenini öptü bize el salladı ve gitti. Emrahla güne güzel başlamanın sevinciyle düştük yollara.
Kapıda beklerken yine koşarak kucağıma :
-Anneeee mutlu mutlu oynadım anneeeeee!!! diye okulu inletti. Sarıldık koklaştık hemen sohbete başladık.
Günün ilginç sohbeti oğlumun duygusal anlamda ne kadar büyüdüğünü ispatladı bana. Tabiki bu sohbetlerimiz kaka esnasında öyle fiskos masa başında değil nacizane banyomuzda klozet başında :
- Bugün oklda ençok hangi arkadaşınla oynadın?
- Hiçbiriyle :) şaka yaptım anne :)
- Ne şanslısın bak burada birsürü arkadaşın oldu , bu seferde ben arkadaşsız kaldım :(
- Aaa neden ?
- Çünkü biz senin ihtiyaçların için buraya geldik , bu yüzden arkadaşlarım hep Ordu 'da kaldı. Tuba teyze , Pınar teyze , Özge teyze , Suzan teyze ........ tüm arkadaşlarım orda kaldı :(
- Ama üzülme ben senin arkadaşınım :)
- Kıyamam büyüdünde anneye arkadaş mı oldum sen :)
- Fatmaya gidelim anne , onunla daha mutluydum anne , Orduya gidelim , orda yolda oyuncakçı vardı , o çok güzeldi.Fatmayı özledim anne ........
daha ne yazılırki , her şey bir arada olmuyor işte.......................
kıyamam yaa :((
YanıtlaSilminicikken herşeyin farkındalar :( ben de özledim çok..
YanıtlaSil