Yaklaşık bir aydır varolan bizi terketmeyen öksürük ve burun akıntısı bu sabah ses kısıklığına da sebep olunca endişeyle hastaneye koştuk.En yakın olan A.devlet hastanesine.Küçük yerde yaşamanın dertleri büyük olur hep söylerim.Temel gereksinimlere ulaşmak hep zordur.Yada temel gereksinimler senin bildiğin gibi değil hoyratça kullanılıyordur.Uzun lafın kısası güvenmeyerek gittik.
Bronşit başlangıcı,faranjit ve gelmekte olan diş.Yine oğlum birçok şeyi üst üste yaşıyor.Biraz hava verildi hastanede , ilaçlar değişildi ve eve geldik.Bir taraftan E. ile aynı okuldayız , iki sınıf boş!Merak endişe dert işte.
4.derse yetiştik.Çocuklar biraz kudurmuş tabi.Ben gidince de devam ettiler.Şöyle oturup baktım yüzlerine ve yine sorguladım yüce mesleği.Başka çocuklar için kendi çocuğunu evde bırakıyorsun.Anlatıyorsun öğretiyorsun öğrenmiyor.İhtiyaçtan çalışıyorsun yada mesleğini sen seçtin ya diyorum kendime.Zorla seçtiğim geliyor aklıma , sırf bir üniversiteye giriş yapabilmek için!
Bugün epey duygusal ve gerginim biliyorum.
Üzerine akşama E. hastalanıyor ve babamın kötüleştiğini öğreniyorum.
Ey hastalık düş yakamızdan yaw.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder