Güya haftasonu Ankaraya gitmeyip bizimle kalan baba kahvaltı sonrası kendini yatağa atar.Bense gayet dincim.Oğlum dün rekor kırarak 9:30 bugün ise 08.00 de uyanmış.Nasıl dinç olmayayım?
-Anne sen söyle ben oynayım.
-Öyle değil.ringo degil anne bingo bingo!!
-Anne ev yap bana sandalyeden.
-Anne evde kertenkele var.Kertenkeleeee gel oynayım senle.Annen nerde kertenkeleeee,dur çağrıyım anneni mutlaktan.Annesiiii kertenkelenin anneesii gel yavrun evimden çıkmıyoorrr.
-Gel oğlum meyve getirelim belki o zaman evinden çıkar.(portakalı yedikten sonra kabuğunu kertenkeleye vermeyi teklif ettim,azarı da yedim tabi).
-Olmazz anne kabuk olmazzz!dişine batar,sonra acır,doktor teyzeye gider!
Bunlar benim seneryolarımdan bazıları.2 aydır uyarmayıp kendi haline bıraksamda çocuk unutmamış işte.Sözüm ona koruduğumu düşünerek ne fenalık etmişim.Şimdi özgüven diyip duruyorum.Allahtan çocuk benden akıllı da valla kendini kurtarıyor.
Neyse seviyorum hafta sonlarını bu sıpayla zaman geçirmeyi.Artık her hareketi değil ağzından her çıkana şahit olmayı.Çok komik ya ölüyorum gülmekten.Uyanık sıpa , seviyorum seni.Şimdi gelmiş dibime 'İyiki doğdun anneee' diye bağrıyor.Müsadenizle mıncıklamalıyım ....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder